Mały, niezmuszany do tej pory zbyt często do wysiłku, mózg funkcjonariusza Schmidta stawał przed najtrudniejszym zadaniem od czasu egzaminu teoretycznego w szkole policyjnej. Musiał odebrać, przetworzyć, zrozumieć i przygotować odpowiedzi na dopływające do niego komunikaty, których nadawcami byli dwaj tajemniczy mężczyźni z gabinetu psychiatrycznego Sunset Limited.
Czytaj_dalej
Schmidt siedział w celi z gotowymi zrobić mu krzywdę bandytami, którzy wyraźnie mieli uraz do policjantów. Liczył jeszcze, że może koledzy z komisariatu dadzą mu osobną celę, w której będzie miał jakiekolwiek szanse na przetrwanie, ale ci nawet takiej opcji nie wzięli pod uwagę. Nie w sytuacji, gdy był on oskarżony o zabójstwo innego funkcjonariusza.
Źródło: 411posters.com
Szmidt miał problem. Jego kariera przypominała spiralę, po której właśnie mknął na samo dno. Nic nie wskazywało takiego scenariusza. Najpierw jednak zawalił ze swoim partnerem akcję na uniwersytecie, a potem rutynowa sprawa masakry w pewnym zajeździe przybrała zaskakujący obrót…
Czytaj_dalej
Dźwięk głośnego plaśnięcia dłonią w czoło rozchodził się po elfickim lesie jeszcze przez kilkanaście sekund. Księżniczka Alicia kręciła tylko głową, mrucząc coś pod nosem. Jej towarzysz Rufus był zaskoczony reakcją, tak niepodobną do normalnych zachowań następczyni tronu Dipan.
Księżniczka Alicia i jej kompani z szeroko otwartymi oczami i opuszczonymi szczękami wpatrywali się w stojącego za ladą sprzedawcę. W sklepie z bronią panowała cisza, którym w tym momencie potęgowało tylko grono stojących w bezruchu, wpatrujących się w siebie postaci.
Alicia i walkiria Silmeria czekały na niego w sumie ponad dobę. Zostały nawet zmuszone do przenocowania w pobliskiej karczmie, co na pewno nie wpłynęło dobrze na ich nastroje. W końcu wyczekiwany mężczyzna zjawił się na miejscu, wyraźnie zaskoczony obecnością młodej następczyni tronu.
Superman czuł się nieswojo. Wrócił na Ziemię po długiej eskapadzie i zastał rzeczywistość bardzo różną od tej, którą pamiętał sprzed pięciu lat. Piękna Lois Lane miała już księcia z bajki, a nawet dziecko, planetę znowu ogarniał chaos, a na domiar złego okazało się, że Lex Lutor wygląda teraz jak Kevin Spacey i wyszedł na wolność, bo on sam nie stawił się na rozprawie.
Typowe akcyjniaki, przedstawiciele tzw. męskiego kina nie cieszą się szczególnym poważaniem w świecie filmu. Obrywa im się za prostackie historie, drewniane aktorstwo i przeładowanie efekciarstwem. Sicario miało być próbą ugryzienia takiego sensacyjnego kina z innej strony. Chciało być poważniejsze, mroczniejsze, po prostu lepsze. Coś jednak twórcom nie wyszło i ten dramat sensacyjny/thriller okazał się nie do końca strawny.
Park Jurajski powrócił, zarobił fortunę, zdenerwował naukowców i podzielił widzów. Nie czekałem na niego z wywieszonym językiem, choć do oryginału z 1993 roku mam ogromny sentyment. Może dzięki temu nie jestem po seansie rozczarowany. Powrót na Isla Nublar nawet mnie się spodobał.
Tak się złożyło, że w ostatni weekend miałem okazję obejrzeć dwa podobne do siebie filmy. Doszło więc do bezpośredniej konfrontacji dwóch zbliżonych tematycznie tytułów. W jednym narożniku znalazł się najnowszy film o przygodach Jamesa Bonda, Spectre. W drugim zewsząd krytykowana adaptacja popularnej gry, Hitman: Agent 47. Ta walka nie wyszła na korzyść 007.
Po rollercoasterze emocji, jaki zaserwował Enies Lobby Arc, przygoda Luffy’ego i spółki w One Piece zwalnia na moment, dając widzom okazję na złapanie oddechu przed kolejnymi efektownymi pojedynkami i przygodami. Jak wypada filler Lovely Land Arc, w którym Słomiane Kapelusze stawiają czoła łowcom nagród z rodziny Accino?
Nigdy nie byłeś w polskim więzieniu - to jedno z pierwszych zdań wypowiedzianych w filmie Sztuka kradzieży przez Kurta Russella. Postać grana przez doskonale znanego hollywoodzkiego aktora wypowiada je w drodze do swojej celi w zakładzie karnym we Wronkach. Czy tak zaczynający się film może być słaby?
One Punch Man w założeniach jest opowieścią o przepotężnym ziemskim herosie, który każdego przeciwnika może pokonać jednym ciosem. Nie oznacza to jednak, że to znakomicie zrobione anime nie ma zapadających w pamięć, efektownych i pompujących adrenalinę pojedynków. Oto pięć najlepszych z nich, które śmiało można uznać za wyznacznik wysokiej jakości tej produkcji od studia Madhouse.
Świat się zmienia, a wraz z nim sposób postrzegania rzeczywistości przez dzieci. To co kiedyś fascynowało i bawiło kilkulatków, dzisiaj niekoniecznie musi trafiać do kolejnych pokoleń najmłodszych. Dobrze więc, że niektórzy twórcy decydują się dobrze znane sprzed lat postacie, historie i koncepty odświeżać, próbując trafić z nimi do nowoczesnych, współczesnych dzieci. Efektem takich działań jest film Strażnicy marzeń studia Dreamworks.
Filmy animowane można podzielić na kilka typów. Są takie skierowane do dzieci, te zapewniające rozrywkę i dające do myślenia dorosłym oraz takie idealnie wypośrodowane, przy których równie dobrze bawić się może rodzic i jego pociecha. Do trzeciej z kategorii zalicza się na pewno Ponyo.
Pochmurne poranki i wieczory potrafią wprawić w melancholijny nastrój lub po prostu zachęcić do wylegiwania się na kanapie pod kocem z kubkiem herbaty obok. Wtedy też pojawia się czasami potrzeba poczytania czegoś ciekawego. Dobrą alternatywą dla książek mogą być w takiej sytuacji wpisy blogowe. Najciekawsze z ostatnich dni znajdziecie w kolejnym podsumowaniu tygodnia.
Lata temu, jeszcze gdy świat był ogarnięty szaleństwem na punkcie Matrixa, znajomy pokazał mi fragmenty Animatrixa. Obok znakomicie zrealizowanego „Ostatniego lotu Ozyrysa” najmocniej w pamięć zapadły mi wówczas dwie części krótkometrażowego Second Renassaince, które opowiadały o początkach wojny ludzi z maszynami. To jedno z najbardziej niepokojących dzieł filmowych jakie znam.
Powrót do formy sprzed urlopu/choroby/ataku przewlekłego lenistwa nie jest rzeczą prostą. Odpowiednia doza samozaparcia może jednak wystarczyć, by poradzić sobie z kryzysem. Dla osób, które wciąż w nim są lub dopiero z niego wychodzą kolejny odcinek podsumowania tygodnia. Szukacie wypisu ciekawych tekstów? Dobrze trafiliście.
Nie jestem pewnie jedyną osobą, której po seansie Małego księcia dźwięczało w głowie określenie „korpocórcia”. Dzieło Marka Osborne’a to nie tylko filmowa adaptacja przez wielu uwielbianej szkolnej lektury, ale też obraz współczesnego, zapomnianego w pogoni za pieniędzmi i sukcesami zawodowymi świata. Trzeba przyznać, że zmuszający do refleksji.
Nawał roboty nie pozwolił Ci śledzić na bieżąco lubianych blogów? Szukasz lektury przed snem? Podsumowanie tygodnia to opcja dla ciebie, szybki przegląd co ciekawszych wpisów z różnych blogów, a także podsumowanie minionych siedmiu dni w Gralingradzie.
Źródło: http://redrumblogdecine.com
Za mną ostatni odcinek Boardwalk Empire, znakomicie zrealizowanej produkcji o przemytnikach, gangsterach i politykach ze Stanów Zjednoczonych pierwszej połowy XX wieku. Historia została zakończona, wątki pozamykane. Pora podsumować moją burzliwą relację z serią.
Czytaj_dalej
I kolejne gorące siedem dni za nami. Zagubionym w czasie i przetrzeni na ratunek przybywa podsumowanie tygodnia, w którym polecam najciekawsze artykuły i felietony z różnych blogów. Szukacie interesującej lektury? Trafiliście w dobre miejsce.
Walka z upałem może zaprzątnąć głowę na tyle, że człowiek wypadnie na chwilę z obiegu i ominie lub odłoży na później lekturę wpisów blogowych i rozmaitych felietonów. Wszystkim, którzy stracili choć na moment kontakt z rzeczywistością lub też szukają najciekawszych wpisów minionych siedmiu dni na pomoc przybywa kolejne podsumowanie tygodnia. Co ciekawego można było przeczytać w Gralingradzie i kilku innych miejscach?
Zakończyliśmy lipiec i rozpoczęliśmy, miejmy nadzieję, udany sierpień. Graczy zająć próbowały nowe odsłony King’s Quest i Angry Birds, a fanów piłki bezskutecznie uradować Lech Poznań. A czy było co czytać? O tym każdy może zadecydować sam. By nieco ułatwić zadanie, przedstawiam kolejne podsumowanie tygodnia.
Nie będę nawet wspominał, ile pozytywnych opinii usłyszałem o Enies Lobby Arc przed obejrzeniem pierwszego odcinka tej sagi One Piece’a. Niemal każdy twierdził, że jest ona niezapomniana, genialna, wybitna, fantastyczna i w ogóle najlepsza. Nie powiem, żebym po takich zapowiedziach nie siedział na skraju fotela, zaczynając kolejną przygodę Luffy’ego i spółki.
