Złość wynikająca z niemocy. Desperacja potęgowana zmęczeniem i chłodem. Podróż Kate Walker od początku napotykała rozmaite trudności, ale nigdy wcześniej nie znalazła się w sytuacji, kiedy szansa utraty życia była tak bliska i namacalna. Czy tak miała skończyć się jej szalona eskapada za marzeniem człowieka, którego nie tak dawno poznała w gruncie rzeczy zupełnie przypadkowo?
Ach, gracze! Bez wątpienia należą do szczególnie wymagających klientów, a fani bijatyk to już w ogóle bestie nieznające umiaru. Dodajmy do tego, że twoimi klientami mogą okazać się osoby będące z daną serią od lat i masz oto przepis na wyjątkowo niekomfortowe warunki pracy zespołu developerskiego. Ekipa odpowiedzialna za nowego Tekkena postanowiła więc oddelegować część zadań do fachowców z zewnątrz. Jednym z nich jestem...
Cywilizacja została daleko za plecami. Kate Walker, niegdyś zasiadająca za biurkiem przy stosach prawniczych pism, teraz pędziła dziwnym pojazdem po torach przez zaśnieżoną Syberię. Lodowaty wiatr smagał ją po policzkach, ale nie odczuwała bólu. Była zbyt skoncentrowana na swoim celu. Chciała jak najszybciej dopaść uprowadzony pociąg i uratować Hansa oraz Oscara z rąk typów spod ciemnej gwiazdy.
W kolejnym wpisie do pamiętnika dobijam do setki. Przez tyle kolejnych dni uruchamiam Gran Turismo 7, więc to dobry moment, by ustalić jakiś plan działania na kolejne spotkania na wirtualnych torach i tygodnie zabawy przede mną. Taki własny harmonogram, co jeszcze warto sprawdzić, jakie wyzwania zaliczyć, z czym się zmierzyć, nim powie się pass i zjedzie po raz ostatni do pitstopu.
Czy mamuty mogły przetrwać przez te wszystkie stulecia gdzieś na odległej północy, z dala od ludzi? Rezygnując z szansy na powrót do Ameryki i wsiadając do pociągu w Aralbadzie, Kate pokazała, że wierzy w mit o Syberii. Już wtedy zaufała Hansowi Voralbergowi. Podpisała się pod jego marzeniem, którym żył od najmłodszych lat.
W kolejnych dniach przygody w Gran Turismo 7 szlifuję formę w znanych dobrze wyścigach, by potem rzucić się w wir rywalizacji w ramach World Touring Car 800. Czekają mnie nowe próby i wyzwania związane z zarządzaniem paliwem i oponami. Na szczęście w garażu są maszyny, które zapewniają czystą przyjemność z jazdy.
Kate Walker była do tej pory tak zaaferowana poszukiwaniami Hansa Voralberga, że zupełnie nie zwracała uwagi na swoje liche przygotowanie do wyprawy na mroźny wschód kontynentu. Dopiero w Romansburgu, w którym ujemne temperatury są codziennością, w obliczu nowych wyzwań, spostrzegła, że potrzebuje chociażby dużo cieplejszych ubrań.
Przebyłam wiele lat świetlnych, by się tu znaleźć. Przejęłam ranczo, biorąc na siebie odpowiedzialność za doprowadzenie go do dawnej świetności. Początkowo szło mi naprawdę dobrze. Rozwijałam farmę, hodowałam żelki, sprzedawałam coraz więcej plortów. Odkrywałam ten świat, podążając śladami mojego poprzednika Hobsona. Tak znalazłam się w tym samym punkcie, co on.
Kate Walker była daleko od domu. Tysiące kilometrów dzieliły ją od Nowego Jorku i wszystkiego, co do tej pory definiowało jej codzienność. Odrzuciła to, by wyruszyć w nieznane u boku Hansa Voralberga. Wynalazcy, którego zdążyła poznać przez pryzmat wielu przeczytanych i zasłyszanych opowieści.
Minął miesiąc, odkąd wylądowałam setki lat świetlnych od dawnego domu. Jestem ranczerką w pełnym tego słowa znaczeniu, a wygląd mojej farmy nie pozostawia złudzeń, że znam się na swojej robocie.
To miała być co najwyżej ciekawostka. Trwające ledwie chwilę spotkanie z tytułem, który położył podwaliny pod ukochanego Chrono Crossa. Spodziewałem się, że z Radical Dreamers spędzę może kilkanaście minut, co by uzupełnić wiedzę o historii gier i znakomitej serii Chrono. Tymczasem okazało się, że przez trzy kolejne wieczory wędrowałem po posiadłości tajemniczego Lynksa w zupełności pochłonięty pieczołowicie wykreowaną atmosferą.
Praca ranczerki na dalekich rubieżach potrafi pochłonąć bez reszty. Odkąd przyleciałam na ten skrawek skały, spałam może kilkanaście godzin, a minęło już dobre dwadzieścia dni. Organizm funkcjonuje tu zupełnie inaczej, a liczba obowiązków sprawia, że choć ciało ciągle pracuje, to dusza i umysł bardzo odpoczywają.
Królowa Kharma była coraz bardziej zdesperowana. Na nic zdawały się jej knowania. Klęski demonicznych wojowników zasiały ziarno niepewności, czy pakt zawarty z Gorlem był wart tych wszystkich poświęceń. Ukryła się w czeluściach swojej twierdzy, do której dostępu kryły dwie przedziwne bestie. Pupilki królowej zwane Shookle i Shooshookle. Mięsożerne rośliny wykorzystujące swoje długie i giętkie pędy jak ostrza mieczy.
