Krótkie i niezbyt rozbudowane tytuły mają swoje miejsce na rynku. Są idealnym wyborem w określonych sytuacjach, kiedy potrzebujemy czegoś na maksymalnie kilka godzin, co nie będzie wymagało od nas dłuższego i większego zaangażowania. Wybierając się na krótki, weekendowy wyjazd, spakowałem ze sobą PS Vitę, a wraz z nią niewielkiego indyka Final Horizon. Kosmiczny tower defence brzmiał apetycznie. Jak wypadł w praktyce?
Code: Realize jest pierwszą ograną przeze mnie visual novelą. Trafiłem jednak całkiem dobrze, bo tytuł porwał mnie na długie godziny, zachwycając steampunkowym uniwersum XIX-wiecznej Anglii, ciekawymi bohaterami i całą masą zapadających w pamięci wydarzeń. By nieco uporządkować, ale też utrwalić swoje wspomnienia z tych tygodni spędzonych z PS Vitą i grą studia Otomate, postanowiłem ułożyć ranking scenariuszy. To taka moja subiektywna lista, w której...
Przenikliwa cisza. Żaden z wędrowców zgromadzonych wokół ogniska nie był skłonny powiedzieć cokolwiek. Wszyscy czekali na dalszy ciąg historii, która w ostatnich minutach nabrała tempa i całkowicie porwała słuchaczy. Każdy zadawał sobie pytanie, co stanie się dalej z Cardią i Van Helsingiem.
Minęły dwie godziny, odkąd mężczyzna rozpoczął swoją opowieść o młodej dziewczynie bez serca, w której ciele krążyła trucizna. Była już głęboka noc, ale nikt z wędrowców nie szykował się do snu. Z fascynacją wsłuchiwali się w jego historię, czekając na jej wielki finał.
Mężczyzna opowiadający historię Cardii zawiesił głos. Na chwilę oddał scenę szumiącym liściom pobliskiego lasu, wyjącemu wiatrowi i ognikom strzelającym na palenisku. Zebrani wokół wpatrywali się w niego, czekając na dalszy ciąg opowieści.
Cardia nie tęskniła za dawnym życiem. Za tamtym pustym domem, za samotnością i brakiem perspektyw. Teraz wokół niej działo się wiele. Problemy zdawały się piętrzyć i coraz bardziej przytłaczać, ale wolała to i gwarne śniadania z nowymi kompanami, niż kolejny ponury dzień spędzony w rodzinnej posiadłości.
Nowe kawałki drewna ożywiły przygasające jeszcze przed momentem ognisko. Mogło w ten sposób nadal zapewniać ciepło podczas dalszej części opowieści. Historia dziewczyny z trucizną w ciele silniejszą niż najmocniejszy kwas zaciekawiła zgromadzonych na tyle, że teraz wsłuchiwali się w nią z uwagą. Chłonęli kolejne fakty, podążając za przewodnikiem, który prowadził ich wyobraźnię do dawnego Londynu z innej rzeczywistości.
Wieczór był ciepły i bardzo przyjemny. Księżyc rozświetlał polanę pod lasem, na której zgromadzona była grupka osób. Wpatrzeni w płomienie tańczące na wrzuconych wcześniej kawałkach drewna, wędrowcy siedzieli zgromadzeni wokół ogniska. Odpoczywając po kolejnym dniu marszu, dzielili się niezwykłymi opowieściami, które poruszały wyobraźnię.
Gry logiczne często zachwycają prostotą, za którą skrywają się niezgłębione pokłady miodności. Czasami pod płaszczykiem łatwych do zrozumienia mechanik kryją się też ciekawe historie i duże emocje. Tak jest w przypadku produkcji zaprojektowanej przez studio Fiddlesticks, która wygląda niepozornie, ale po bliższym kontakcie zachwyca w wielu względach. Zapraszam na recenzję Hue na PlayStation Vita.
Manny stał na końcowej stacji, z której dusze ruszają ku wiecznemu spoczynkowi w raju. Był tak blisko, a mimo to nie mógł przeprowadzić Meche, której LeMans i Hurley ukradli zasłużony za życia bilet. Minęły cztery lata odkąd opuścił El Marrow. Pokonał tak wiele trudności. Teraz rozpoczynał sentymentalną podróż z powrotem, by raz na zawsze rozwiązać sprawę gangsterskiej działalności byłego przełożonego.
