Nie cieszę się zbyt długo z opuszczenia zoomera i wkurzającej niecki nieopodal wioski Rock. Wszystko przez to, że wraz z Jakiem i Daxterem lądujemy w „Zaginionym mieście prekursorów”, które jest podwodną konstrukcją wypełnioną lurkerami. Ich obecność to pikuś przy największym problemie tego miejsca. Wypełnione wodą baseny co i rusz przenoszą ładunki elektryczne, które wywoływane są albo przez niesprawne instalacje, albo system mający zabezpieczać to...
Szelmowski uśmiech na twarzy Jaka. Obgryzający paznokcie Daxter na jego ramieniu. I ja głośno przełykający ślinę, patrząc na wypełniony lawą kanion przed nami. Keira przekonuje, że zasilana power cells osłona zoomera wytrzyma, o ile będziemy dbać o schładzanie silnika balonami z wodę, które rozmieściła na trasie.
To było dobre dwie dekady temu. Pamiętam, jakby to było wczoraj, bo wkładaniu pierwszej płyty do napędu PlayStation 2 towarzyszyły spore emocje. Na ekranie pojawił się logotyp „Jak & Daxter: The Precursor Legacy”, rozpoczynając świeży rozdział growych przeżyć. Wyruszałem w nową przygodę. Za moment ujrzałem ten charakterystyczny duet. Milczący i gotowy do działania Jak oraz wygadany i mający tendencję do wpadania w kłopoty Daxter....
Ciesząc się wolnością i licznymi swobodami, nie możemy tracić czujności. Nigdy nie wiemy, kto i kiedy postanowi przypuścić zaskakujący atak, by odebrać nam to, co wypracowywaliśmy przez lata. Obywatelu, jeśli nadejdzie czas, gdy do nabrzeża przy Twoim domu przybiją statki wikingów, powinieneś być gotowy stawić im czoła i bronić swoich włości.
Krótkie i niezbyt rozbudowane tytuły mają swoje miejsce na rynku. Są idealnym wyborem w określonych sytuacjach, kiedy potrzebujemy czegoś na maksymalnie kilka godzin, co nie będzie wymagało od nas dłuższego i większego zaangażowania. Wybierając się na krótki, weekendowy wyjazd, spakowałem ze sobą PS Vitę, a wraz z nią niewielkiego indyka Final Horizon. Kosmiczny tower defence brzmiał apetycznie. Jak wypadł w praktyce?
Code: Realize jest pierwszą ograną przeze mnie visual novelą. Trafiłem jednak całkiem dobrze, bo tytuł porwał mnie na długie godziny, zachwycając steampunkowym uniwersum XIX-wiecznej Anglii, ciekawymi bohaterami i całą masą zapadających w pamięci wydarzeń. By nieco uporządkować, ale też utrwalić swoje wspomnienia z tych tygodni spędzonych z PS Vitą i grą studia Otomate, postanowiłem ułożyć ranking scenariuszy. To taka moja subiektywna lista, w której...
Przenikliwa cisza. Żaden z wędrowców zgromadzonych wokół ogniska nie był skłonny powiedzieć cokolwiek. Wszyscy czekali na dalszy ciąg historii, która w ostatnich minutach nabrała tempa i całkowicie porwała słuchaczy. Każdy zadawał sobie pytanie, co stanie się dalej z Cardią i Van Helsingiem.
Minęły dwie godziny, odkąd mężczyzna rozpoczął swoją opowieść o młodej dziewczynie bez serca, w której ciele krążyła trucizna. Była już głęboka noc, ale nikt z wędrowców nie szykował się do snu. Z fascynacją wsłuchiwali się w jego historię, czekając na jej wielki finał.
Mężczyzna opowiadający historię Cardii zawiesił głos. Na chwilę oddał scenę szumiącym liściom pobliskiego lasu, wyjącemu wiatrowi i ognikom strzelającym na palenisku. Zebrani wokół wpatrywali się w niego, czekając na dalszy ciąg opowieści.
Cardia nie tęskniła za dawnym życiem. Za tamtym pustym domem, za samotnością i brakiem perspektyw. Teraz wokół niej działo się wiele. Problemy zdawały się piętrzyć i coraz bardziej przytłaczać, ale wolała to i gwarne śniadania z nowymi kompanami, niż kolejny ponury dzień spędzony w rodzinnej posiadłości.
