Park Jurajski powrócił, zarobił fortunę, zdenerwował naukowców i podzielił widzów. Nie czekałem na niego z wywieszonym językiem, choć do oryginału z 1993 roku mam ogromny sentyment. Może dzięki temu nie jestem po seansie rozczarowany. Powrót na Isla Nublar nawet mnie się spodobał.
Tak się złożyło, że w ostatni weekend miałem okazję obejrzeć dwa podobne do siebie filmy. Doszło więc do bezpośredniej konfrontacji dwóch zbliżonych tematycznie tytułów. W jednym narożniku znalazł się najnowszy film o przygodach Jamesa Bonda, Spectre. W drugim zewsząd krytykowana adaptacja popularnej gry, Hitman: Agent 47. Ta walka nie wyszła na korzyść 007.
Nigdy nie byłeś w polskim więzieniu – to jedno z pierwszych zdań wypowiedzianych w filmie Sztuka kradzieży przez Kurta Russella. Postać grana przez doskonale znanego hollywoodzkiego aktora wypowiada je w drodze do swojej celi w zakładzie karnym we Wronkach. Czy tak zaczynający się film może być słaby?
Świat się zmienia, a wraz z nim sposób postrzegania rzeczywistości przez dzieci. To co kiedyś fascynowało i bawiło kilkulatków, dzisiaj niekoniecznie musi trafiać do kolejnych pokoleń najmłodszych. Dobrze więc, że niektórzy twórcy decydują się dobrze znane sprzed lat postacie, historie i koncepty odświeżać, próbując trafić z nimi do nowoczesnych, współczesnych dzieci. Efektem takich działań jest film Strażnicy marzeń studia Dreamworks.
Filmy animowane można podzielić na kilka typów. Są takie skierowane do dzieci, te zapewniające rozrywkę i dające do myślenia dorosłym oraz takie idealnie wypośrodowane, przy których równie dobrze bawić się może rodzic i jego pociecha. Do trzeciej z kategorii zalicza się na pewno Ponyo.
Lata temu, jeszcze gdy świat był ogarnięty szaleństwem na punkcie Matrixa, znajomy pokazał mi fragmenty Animatrixa. Obok znakomicie zrealizowanego „Ostatniego lotu Ozyrysa” najmocniej w pamięć zapadły mi wówczas dwie części krótkometrażowego Second Renassaince, które opowiadały o początkach wojny ludzi z maszynami. To jedno z najbardziej niepokojących dzieł filmowych jakie znam.
Nie jestem pewnie jedyną osobą, której po seansie Małego księcia dźwięczało w głowie określenie „korpocórcia”. Dzieło Marka Osborne’a to nie tylko filmowa adaptacja przez wielu uwielbianej szkolnej lektury, ale też obraz współczesnego, zapomnianego w pogoni za pieniędzmi i sukcesami zawodowymi świata. Trzeba przyznać, że zmuszający do refleksji.
Walka z upałem może zaprzątnąć głowę na tyle, że człowiek wypadnie na chwilę z obiegu i ominie lub odłoży na później lekturę wpisów blogowych i rozmaitych felietonów. Wszystkim, którzy stracili choć na moment kontakt z rzeczywistością lub też szukają najciekawszych wpisów minionych siedmiu dni na pomoc przybywa kolejne podsumowanie tygodnia. Co ciekawego można było przeczytać w Gralingradzie i kilku innych miejscach?
