Po męczarniach w Q-School nad wyraz dobrze rozpoczynam swoją przygodę z Korn Ferry Tour. Zwycięstwo i drugie miejsce w dwóch pierwszych zawodach sprawiają, że wizja awansu na PGA Tour nabiera bardziej realnych kształtów. Może jednak to nie będzie taka krótka przygoda z tym golfem?
Zasady Korn Ferry Tour są całkiem proste. W kalendarzu jest sześć zawodów, w których będę mieć okazję zebrać punkty rankingowe. Jeśli utrzymam się w najlepszej dwudziestce piątce, otrzymam prawo gry w PGA Tour. Awaryjnie mogę jeszcze dostać się tam kuchennymi drzwiami przez play-offy, do których zaproszonych zostanie pięćdziesięciu zawodników notowanych na miejscach 26-75.
Mój ostatni kontakt z wirtualnym golfem miał miejsce jeszcze w latach dziewięćdziesiątych XX wieku, kiedy to na chimerycznym Pentiumie 120 ogrywałem demo jednej z produkcji poświęconych tej dyscyplinie sportu. Dziecięcy umysł usilnie próbował wtedy zrozumieć, dlaczego zawodnicy z minusowymi punktami wyprzedzają mnie, choć mam ich na koncie przecież plus pięć. A teraz, ponad dwie dekady później, wracam do świata pól golfowych w PGA 2K21.
To była jesień, którą w Trnawie miano wspominać latami. Październik i listopad znów zwrócił uwagę całej piłkarskiej Słowacji, a nawet części Europy i świata, na niewielki klub prowadzony przez ekscentrycznego szkoleniowca.
PES 6 na PSP nie przestaje mnie zaskakiwać. Umęczyłem się okrutnie, walcząc przez cztery sezony o awans z Dywizji 3. W wyższej klasie byłem gotowy na zażartą walkę o przetrwanie, podczas której punkt z remisu będzie cieszyć. Tymczasem mój Milan prezentuje się całkiem solidnie i dość niespodziewanie rywalizuje nawet o awans do elity.
Łatwo być jednostrzałowcem. Autorem jednego hitu, który równie szybko wskoczył na pierwsze strony gazet, co z nich zleciał. Stach Mizeria nie chciał zapisać się w annałach historii jako trener, któremu raz udało się wstrzelić w dobry moment i coś wygrać. On budował coś większego w Trnawie. Po to przecież odrzucił kilka dużo bardziej lukratywnych propozycji i zdecydował się tkwić w Spartaku.
Czwarty sezon spędzany w Dywizji 3 Master League był moim osobistym niechlubnym rekordem. Nigdy w historii swoich karier w Pro Evolution Soccer nie utknąłem na tyle w najniższej lidze. Co gorsza, niespecjalnie czułem, że mogę być pewnym awansu przy najbliższej próbie.
Każda przygoda w Master League zaczyna się bezlitośnie. W piłkarski świat wchodzi się na kolanach, a towarzyszą temu krew, poty i łzy. Symbolizują kolejne porażki i żmudnie zbierane punkty na transfery nowych zawodników.
Spartak Trnawa po raz pierwszy od początku kadencji Stacha Mizerii rozpoczynał walkę w eliminacjach Ligi Mistrzów. Czy był na to przygotowany? Wielu obserwatorów miało poważne wątpliwości, patrząc na transferowe ruchy klubu, który swoje nadzieje na sukcesy opierał w młodzikach i 36-letnim Teemu Pukkim.
Master League. Wymarzony klub piłkarski, futbolowego giganta, stworzyłem po raz pierwszy jeszcze na PSX-ie, w ISS Pro Evolution 2. Potem tygodniami zagrywałem się w genialnie PES3 i PES5 na PlayStation 2. Moją ostatnią przygodę z Pro Evo mogliście śledzić w Gralingradzie, gdzie relacjonowałem budowę wielkiej drużyny w PES 2017. Od tego czasu minęło kilkanaście miesięcy. Kurzące się PSP i dorzucone do kolekcji PES6 połączyły...
