Stach Mizeria w końcu zrealizował cel numer jeden i dostał się do europejskich pucharów. Wreszcie będzie mógł potwierdzić swój talent, co do którego był niezmiennie przekonany, przed większą, kontynentalną publicznością. W klubie nikt nie chciał specjalnie mu przypominać, że Spartak na razie awansował ledwie do pierwszej rundy eliminacji.
Sześć drużyn. Trzy miejsca. Dziesięć spotkań. Runda finałowa ligi słowackiej zapowiadała się na pasjonujące widowisko, którym mogła żyć cała Słowacja.
Stach Mizeria opuścił Zagłębie Sosnowiec nieco niespodziewanie, ale nie można powiedzieć, żeby ktokolwiek w Polsce się tym naprawdę przejął. Trener przez pewien czas pukał do drzwi ekstraklasy, dodawał jej może swoją swojskością nieco kolorytu, ale jakości raczej nie poprawiał. Nie przeszkadzało to jednak lokalnym dziennikarzom co jakiś czas odświeżać tematu szkoleniowca.
Solidne wyniki stanowiły delikatną osłonkę, za którą mógł ukryć się Stach, by przeczekać gniew kibiców. Sprawa transferu Patrika Slysko nadal wywoływała nerwowość na trybunach. Na domiar złego niedługo po sprzedaży gwiazdora kontuzji doznał Dangubic, którego Mizeria wytypował na następcę utalentowanego ofensywnego pomocnika. Przez kolejne cztery tygodnie wyrwę miał łatać przeciętny Tok.
Stach nie był zawistny i mściwy, więc starał się maskować zadowolenie na konferencjach prasowych. Gdyby zebrał wtedy w jednym pomieszczeniu wszystkich krytyków i sceptyków, którzy w przerwie międzysezonowej wbijali mu szpile, pokój wypełniałaby przytłaczająca cisza. Trudno było bowiem czepiać się trenera, którego skład zebrał w trzech kolejkach siedem punktów. Skromna talia kart krytyków Mizeria po przyjściu do Spartaka szybko odbudował formę Dungela, który na...
Spartak Trnawa w cuglach wygrał rywalizację w grupie spadkowej, kończąc sezon na siódmym miejscu. Dopiero wtedy Stach zorientował się, że przepisy w takiej sytuacji dopuszczają jego drużynę do walki o europejskie puchary.
Stach nie mógł mieć łatwiej. Z nieba spadł mu Vujicević ze swoim bałkańskim temperamentem, który tak nakręcił się na rywalizację po długiej przerwie, że już w trzydziestej minucie wyleciał z boiska za czerwoną kartkę. Tego ciosu łokciem sędzia po prostu nie mógł nie zauważyć. Od tego momentu Spartak Trnawa zdominował zmagania z Senicą. Gładko wygrał mecz 3:0 po trafieniach Dungela i Miesenbocka.
Prezes Zagłębia Sosnowiec stanowczo odmówił spełnienia prośby Stacha. Bez ogródek wyraził swoje niezadowolenie, że trener w ogóle bierze pod uwagę opuszczenie klubu w takim momencie sezonu. Mizeria był już jednak zdecydowany na przeprowadzkę na Słowację. Jeśli nie mógł tego zrobić pokojowo, postanowił podłożyć ładunki i spalić za sobą mosty prowadzące na Śląsk.
Inwestycja za parę milionów pozwoliła Zagłębiu Sosnowiec zwiększyć pojemność stadionu do 5750 miejsc. Zarząd z dumą podkreślał znaczenie projektu, który symbolizował dalszy rozwój klubu. Stach nie mógł jednak opędzić się od myśli, że wszystko to przypomina trochę kabaret. W gruncie rzeczy było równie istotne, co użądlenia komara.
Zanosiło się na najciekawszą końcówkę sezonu od lat. Może kwestia mistrzostwa wydawała się już rozstrzygnięta, patrząc na przewagę Lechii, ale o podium nadal biło się kilku chętnych. Wśród nich niepozorne Zagłębie Sosnowiec Stacha Mizerii.
