Dusty specjalizował się w eliminowaniu koszmarów. Był odwagą, na której w trudnych sytuacjach mógł polegać wystraszony umysł. Kiedy trzeba było, sięgał po swój wierny, drewniany miecz i ruszał pokonać każdego przeciwnika, który próbował zakłócać porządek. Tym razem jednak nie samą siłą i wolą walki musiał się wykazać.
Kompas Moralny nie działał. Nie wskazywał kierunku dla szukającego wskazówek i odpowiedzi umysłu. Nie mógł ich mu dać, bo cztery kamienie węgielne leżące u podstaw jego funkcjonowania zostały skradzione. Błazen doskonale wiedział, gdzie uderzyć, by wykoleić umysł z obranej trasy.
Poczciwy Dusty miał pełne ręce roboty, odkąd tylko mógł sięgnąć pamięcią. Umysł wciąż odkrywał otaczający go świat, a to oznaczało, że napotykał na swojej drodze rozmaite sytuacje. Niektóre z nich go przerażały, inne wywoływały uzasadnione obawy. W takich chwilach umysł potrzebował odwagi, by ruszyć dalej. I właśnie wtedy Dusty sięgał po swój drewniany miecz, gotowy stawić czoła przeciwnościom.
To miała być co najwyżej ciekawostka. Trwające ledwie chwilę spotkanie z tytułem, który położył podwaliny pod ukochanego Chrono Crossa. Spodziewałem się, że z Radical Dreamers spędzę może kilkanaście minut, co by uzupełnić wiedzę o historii gier i znakomitej serii Chrono. Tymczasem okazało się, że przez trzy kolejne wieczory wędrowałem po posiadłości tajemniczego Lynksa w zupełności pochłonięty pieczołowicie wykreowaną atmosferą.
Dusty zdążył rozleniwić się przez lata nicnierobienia. Przybrał na wadze, uśpił dawny zapał do przygody i zaczął sceptycznie patrzeć na otaczającą go rzeczywistość. Kiedy Koszmar zawitał w jego domu i bezczelnie ukradł mu niezwykle ważny dla niego szkicownik, nie załamał jednak rąk nad niegodziwością tego czynu. Ruszył w pościg i metodycznie zaczął rozwiązywać napotykane problemy. Wędrówka doprowadził go w końcu do Miasteczka zegarów, gdzie...
Poczciwy Dusty siedział w swoim ulubionym drewnianym krześle bujanym. W dłoniach trzymał ulubiony szkicownik wypełniony wyblakłymi zdjęciami sprzed lat. Pamiętnik, w którym przechowywał swoje najcieplejsze wspomnienia. Mijał kolejny zwyczajny dzień. Taki, jakich było już tak wiele, że nie był w stanie nawet ich zliczyć.
Beep-O szybko przekalkulował priorytety. Musieli odnaleźć wszystkie części pralki, by wrócić do domu. Nie mogli jednak przecież zostawić mieszkańców wyspy bez wsparcia. Skażone wirusem banany doprowadzały do ruiny panujące relacje społeczne, sprowadzając kórliki na najgorszą z możliwych dróg. Oddawały pełnię władzy w ręce Rabbid Konga i jego popleczników, którzy wykorzystywali swoje rozmiary i siłę fizyczną, by terroryzować małych współbratymców. Nie tak to powinno wyglądać.
Dawno, dawno temu była sobie pewna pralka. Stała cichutko na uboczu Grzybowego Królestwa, nikomu nie wadząc. Niewielu wiedziało, że skrywa w sobie wielką moc i jest portalem do innych krain. Zmieniło się to pewnego dnia, kiedy zainteresowała się nią grupa wyjątkowo nierozważnych kórlików.
Decydujące starcie zbliżało się wielkimi krokami. Link wpatrywał się w otoczony złą energią zamek Hyrule, wokół którego krążyły latające i naziemne maszyny bojowe skonstruowane przez Sheikhah. Źródło sukcesu w walce z Ganonem przed tysiącami lat i główna przyczyna klęski sprzed wieku. Czuł niepokój, ale nie paraliżował już go strach, który przeszywał ciało wcześniej, kiedy duch króla Roana dopiero zlecał mu ważną misję.
Inaczej wyobrażał sobie skrzydlatych mieszkańców Hyrule z nacji Rito. Mniej bojowych, a bardziej dyplomatycznych. Tymczasem szybko przekonał się, że dla ochrony swoich bliskich i własnej małej ojczyzny gotowi są zaryzykować wszystko i stanąć do nierównej walki nawet ze Świętą Bestią.
