Posiadanie abonamentu PlayStation Plus sprawia, że do posiadanej biblioteki tytułów na PlayStation 4 regularnie dołącza sporo indyków. Część rozbudowanych i dających nadzieje na kilka godzin przyjemnej rozrywki, inne wyglądające, jak proste zręcznościówki z automatów, którymi zająć można sobie godzinę lub dwie. Spodziewałem się, że na tyle zatrzyma mnie też przed telewizorem strzelanka Futuridium EP Deluxe.
Historii o nietrafionych prezentach od rodziców, krewnych, ukochanych każdy z nas przeczytał lub słyszał od znajomych setki. Problemy z kupieniem właściwego upominku zyskały takie znaczenie, że przyczyniły się nawet do powstania dziesiątek poradników dla zagubionych konsumentów. Kto by jednak przypuszczał, że właściwy problem z obdarowaniem może mieć też pracodawca?
Tak się złożyło, że w ostatni weekend miałem okazję obejrzeć dwa podobne do siebie filmy. Doszło więc do bezpośredniej konfrontacji dwóch zbliżonych tematycznie tytułów. W jednym narożniku znalazł się najnowszy film o przygodach Jamesa Bonda, Spectre. W drugim zewsząd krytykowana adaptacja popularnej gry, Hitman: Agent 47. Ta walka nie wyszła na korzyść 007.
Im więcej czasu poświęcam Killer7, tym lepiej rozumiem zachwyty nad dziełem studia Grasshopper Manufacture. Nie dość, że gra dobrze funkcjonuje pod względem systemu i mechaniki zabawy, to jeszcze potrafi szokować i zaskakiwać ciekawymi oraz sprawnie zrealizowanymi pomysłami.
Kolejny dzień w biurze mija spokojnie. Godziny płyną leniwie, odliczając czas do wyczekiwanej przez wielu 17:00. Nic nie wskazuje, że właśnie dzisiaj wydarzy się coś niezwykłego, o czym później współpracownicy będą długo dyskutować, a wiele osób rozmyślać w drodze do domu. I wtedy spada bomba. Szef oznajmia, że złożył wypowiedzenie.
Lata temu, jeszcze gdy świat był ogarnięty szaleństwem na punkcie Matrixa, znajomy pokazał mi fragmenty Animatrixa. Obok znakomicie zrealizowanego „Ostatniego lotu Ozyrysa” najmocniej w pamięć zapadły mi wówczas dwie części krótkometrażowego Second Renassaince, które opowiadały o początkach wojny ludzi z maszynami. To jedno z najbardziej niepokojących dzieł filmowych jakie znam.
Nie jestem pewnie jedyną osobą, której po seansie Małego księcia dźwięczało w głowie określenie „korpocórcia”. Dzieło Marka Osborne’a to nie tylko filmowa adaptacja przez wielu uwielbianej szkolnej lektury, ale też obraz współczesnego, zapomnianego w pogoni za pieniędzmi i sukcesami zawodowymi świata. Trzeba przyznać, że zmuszający do refleksji.
