Moja kariera w FM 2016 #29: Niepozorni, ale groźni
Źródło: https://pixabay.com/pl/users/pompi-2101529/
Paris FC wkraczało do świata wielkiej piłki. Dołączaliśmy do grona dwudziestu najlepszych klubów Francji pewni swoich umiejętności i możliwości, a nie jako szare myszki marzące tylko o utrzymaniu się za wszelką cenę. Za wiele razy przez to przechodziłem, by znowu drżeć o przyszłość po awansie.
To była gwałtowna metamorfoza, ale pożądana przez wszystkich związanych z klubem. W ciągu kilku tygodni w niepamięć odeszły problemy finansowe, w kadrze pojawiły się znane i uznane na arenie międzynarodowej nazwiska, a renoma Paris FC poszybowała o kilka klas w górę. Nie dało się nie odczuć, że wraz z awansem staliśmy się częścią wielkiego i poważnego świata piłki nożnej. Do klubowego sekretariatu przychodziły zapytania o sparingi od Villarreal i Sheffield United, nasze oferty wypożyczenia nie budziły już konsternacji nawet u sztabu szkoleniowego Romy, a w mediach w kontekście stolicy Francji mówiło się już nie tylko o PSG, ale i jego mniejszym i biedniejszym sąsiedzie.
Według ekspertów byliśmy pewniakami do spadku. Nasze poprzednie wyczyny na nikim nie robiły wrażenia, bo podobno krajowe puchary rządzą się zupełnie innymi prawami niż ligowa walka o punkty.
Na boisku treningowym łatwo dało się dostrzec większą jakość w drużynie, którą wnosili nowi gracze. Ściągnięci z Torino Gaston Silva i rezerw Atletico Madryt Pape Mbodji znali się na swojej robocie i tylko potwierdzali, ze mamy do czynienia z profesjonalnym zespołem. Czekałem też na powrót do zdrowia Kozielly, którego z niewiadomych przyczyn Nicea zdecydowała się oddać nam za darmo. Wciąż młody i utalentowany rozgrywający miał wesprzeć Khalouę i Ndongalę w batalii z dużo mocniejszymi przecież defensywami Ligue 1. Nawet odejście Thebaux, który po sygnale od Bournemouth stanowczo odrzucił możliwość przedłużenia z nami kontraktu, nie była specjalnie odczuwalne, bo na jego miejsce ściągnąłem bramkarza młodzieżowej reprezentacji Słowenii, Matosevicia, który już teraz rywalizował jak równy z równym z wciąż obrażonym na mnie Zelaznym.
Arturo Calabresi z Romy to spory talent. Być może uda się go „ukraść”, tak jak Khalouę w poprzednim sezonie.
Gaston Silva to potrzebne wsparcie linii defensywnej. Jak zawsze w swojej karierze trenerskiej, zaczynam budować skład od obrony.
Sporo obiecuję też sobie po Alexisie Zapacie z Udinese. To kuźnia talentów, a Kolumbijczyk jest jednym z nich.
Choć w budżecie pojawiły się miliony euro do wykorzystania to na razie nie planowałem z nich korzystać. Chciałem unormować sytuację finansową, nim zacznę inwestować w talenty. Dlatego oprócz zakontraktowanych jeszcze zimą wzmocnień i kilku wolnych transferów znowu spróbowałem wzmocnić skład wypożyczeniami. Calabria z Romy i Alexis Zapata z Udinese mieli dać mi potrzebne pole manewru w defensywie i środku pola, na wypadek kolejnej z rzędu długiej walki na kilku frontach. Ciągnęło mnie z tymi transferami do Serie A.
Pozostawało mi teraz do końca okienka rozwiązać problem graczy niepotrzebnych. Na tej liście widniały dwa nazwiska, które łącznie każdego miesiąca pobierały z klubowej kasy po 200 000 euro. Spore obciążenie, a na boisku ich wpływ na grę drużyny był niewielki. Czekały mnie więc trudne rozmowy z Ripolim i Grange’em.
– Rozumiem trenerze, ale zgodzę się na transfer tylko do ciekawego klubu. Mam dopiero 28 lat i chcę jeszcze pograć na niezłym poziomie – przedstawił swoje stanowisko pierwszy.
– Mnie trener chce sprzedać? Tylko dlatego, że ostatni rok gnębiły mnie kontuzje? To strzał w kolano, bo równie dobrych lewoskrzydłowych w całej Francji jest niewielu – obruszył się drugi, jakby zupełnie ignorując fakt, że nawet u mnie przegrywał rywalizację z Ndongalą i Foglią.
A więc nie będzie łatwo. Poleciłem dyrektorowi sportowemu wybadać sytuację na rynku i sprawdzić wstępnie zainteresowanie oboma piłkarzami. Mogłem się tego spodziewać. Nawet za połowę ich wartości nie było żadnych chętnych….
Czy zdołam rozwiązać ten problem? Jak Paris FC wypadnie w sparingach i na starcie sezonu Ligue 1? O tym już w kolejnym odcinku. Informacja o nim pojawi się m.in. na Gralingradowych profilach na Facebooku i Twitterze.
