Rok pracowity, intensywny i pędzący przed siebie. Taki był 2023, w którym starałem się umieścić różne gry, książki, seriale i filmy gdzieś pomiędzy zadaniami z długiej listy obowiązków. Wychodziło mi to różnie, ale nawet pomimo stosunkowo skromnej liczby ogranych, obejrzanych i przeczytanych pozycji i tak zdołałem zebrać wystarczająco wiele wspomnień, by złożyć całkiem znośne podsumowanie mojego roku. Zapraszam na trzynaste już rozdanie Moich Najków!
To był rok ważnych wydarzeń, wielkich zmian i dużych osiągnięć. W ciągu tych dwunastu miesięcy harmonogram dnia uległ całkowitej rewolucji, co nie pozostało bez wpływu na czas przeznaczany na gry, seriale, filmy, książki czy komiksy. Mimo to nadal udało się uzbierać wystarczająco obfitą listę, by dzisiaj mieć sporo materiału do tradycyjnego podsumowania, w którym dzielę się swoimi spostrzeżeniami i wrażeniami, a przy okazji wybieram...
I oto spotykamy się już po raz jedenasty w ramach Moich Najków, a więc corocznego podsumowania minionych dwunastu miesięcy. Tradycyjnie wytypowałem i wyróżniłem rozmaite napotkane podczas tego roku gry, filmy, seriale i książki, przyznając im tytuły w najróżniejszych kategoriach. To nie jest typowe podsumowanie roku, a subiektywny spis wrażeń, którymi chciałbym się z Wami podzielić. Być może posłuży komuś jako inspiracja lub ewentualne ostrzeżenie....
Aż trudno w to uwierzyć, ale w tym roku już po raz dziesiąty wybieram Moje Najki minionych dwunastu miesięcy. Znów wracam wspomnieniami do ukończonych gier, obejrzanych filmów, anime i seriali oraz przeczytanych książek, by wybrać te wyróżniające się i przyznać im nagrody w różnych kategoriach. To nie będzie typowe podsumowanie roku, a subiektywny spis wrażeń. Gorąco zachęcam do dzielenia się własnymi przemyśleniami, a teraz...
Każdy z nas może bez problemu, z pamięci, wymienić po kilka przykładów fatalnych ekranizacji książek. Takich, które zmarnowały znakomity potencjał danego dzieła, upraszczając fabułę, niepotrzebnie zmieniając wątki i źle dobierając aktorów do postaci. Do mojego grona top 3 najgorszych ekranizacji książek przed kilkoma dniami wskoczyła Serena.
Szmidt miał problem. Jego kariera przypominała spiralę, po której właśnie mknął na samo dno. Nic nie wskazywało takiego scenariusza. Najpierw jednak zawalił ze swoim partnerem akcję na uniwersytecie, a potem rutynowa sprawa masakry w pewnym zajeździe przybrała zaskakujący obrót…
Alicia i walkiria Silmeria czekały na niego w sumie ponad dobę. Zostały nawet zmuszone do przenocowania w pobliskiej karczmie, co na pewno nie wpłynęło dobrze na ich nastroje. W końcu wyczekiwany mężczyzna zjawił się na miejscu, wyraźnie zaskoczony obecnością młodej następczyni tronu.
Jeszcze kilka godzin temu księżniczka Alicia i zakorzeniona głęboko w jej duszy walkiria Silmeria wyruszały same w niebezpieczną wyprawę do królestwa Dipan. Wchodząc jednak do ciemnego lasu, gdzie znajdowała się ukryta, podziemna droga do pałacowych okolic, miały już jednak za sobą kilku żwawych, gotowych do bitki towarzyszy.
Superman czuł się nieswojo. Wrócił na Ziemię po długiej eskapadzie i zastał rzeczywistość bardzo różną od tej, którą pamiętał sprzed pięciu lat. Piękna Lois Lane miała już księcia z bajki, a nawet dziecko, planetę znowu ogarniał chaos, a na domiar złego okazało się, że Lex Lutor wygląda teraz jak Kevin Spacey i wyszedł na wolność, bo on sam nie stawił się na rozprawie.
Typowe akcyjniaki, przedstawiciele tzw. męskiego kina nie cieszą się szczególnym poważaniem w świecie filmu. Obrywa im się za prostackie historie, drewniane aktorstwo i przeładowanie efekciarstwem. Sicario miało być próbą ugryzienia takiego sensacyjnego kina z innej strony. Chciało być poważniejsze, mroczniejsze, po prostu lepsze. Coś jednak twórcom nie wyszło i ten dramat sensacyjny/thriller okazał się nie do końca strawny.
